Peter Vandenbempt geraakt maar niet uitgepraat over PSG: "Een ode aan de jeugd en een ode aan het collectief"

Ik kan me geen enkele finale herinneren waarbij ik commentaar heb gegeven waarin het verschil zo groot was.

Nog een geluk dat PSG in de tweede helft heeft doorgeduwd en zo deze wedstrijd - die er eigenlijk nooit eentje was - toch een historisch randje heeft gegeven. Anders was het een teleurstellende finale geweest.

Inter heeft ons eigenlijk twee keer geflikt: eerst door ons een droomfinale tussen PSG en Barcelona te ontzeggen en daarna door er niets van te bakken in de finale.

Op het slechtst denkbare moment heeft Inter zijn slechtste match gespeeld in vele jaren. Alle spelers die we na Barcelona hadden bejubeld - Dumfries, Dimarco, Calhanoglu, Barella - zijn allemaal grandioos door het ijs gezakt.

Inter leek vermoeid, het leek de wedstrijd te veel voor hen. Eigenlijk was het een beetje om medelijden mee te hebben, hoe ze werden weggebezemd.

Het was al verontrustend hoe Inter de Scudetto uit handen had gegeven. Inter had op een gegeven moment uitzicht op de treble, maar blijft uiteindelijk met lege handen achter.

Aan de andere kant had je PSG, wat mij betreft een van de mooiste winnaars van de voorbije 10 jaar. Een ode aan de jeugd, een ode aan het voetbal, een ode aan de collectiviteit.

In de zomer zagen ze Kylian Mbappé vertrekken, maar met Désiré Doué is er een nieuwe ster opgestaan.

Ik ben al vele maanden verleid door die Doué. Over twee dagen wordt hij 20 jaar, een snotneus eigenlijk. Maar hij is The Next Big Thing in Frankrijk.

Hij lijkt wel een zaalvoetballer, met een bovenmatige techniek, snelheid en overzicht, iets wat hij ook nog eens koppelt aan een geweldige werkkracht.

Want dat is iets wat ze allemaal hebben. De prima donna's hebben de hoofdstad verlaten en zijn vervangen door jongens die zowel een wit hemd met boordje kunnen dragen als een overall als het nodig is.

We mogen het niet té romantisch bekijken: het is nog altijd het PSG van het grote geld. Voor Doué hebben ze ook 50 miljoen betaald, Barcola idem. Voor Kvaratschelia, toch een beetje de missing link, telden ze in de winter 70 miljoen euro neer.

Maar het is wel afgestapt van de sterrenparade van de 10 jaar ervoor. Het was altijd een leuke ploeg om naar te kijken, maar nooit een echt elftal. Luis Enrique heeft er een collectief van gemaakt.

Het beste voorbeeld: bij 4-0 trekt Kvaratschelia nog een sprint van 50 meter om Dumfries van de bal te zetten.

Ik keek dit seizoen ook liever naar het PSG onder Luis Enrique dan het Barcelona onder Luis Enrique. Dit PSG beheerst alle aspecten van het voetbal. Ze kunnen op verschillende manieren een doelpunt maken, zoals ze gisteren bewezen: op de kleine ruimte, op de counter, ... Het is absolute wereldklasse, ik geraak er maar niet over uitgepraat.

Luis Enrique is erin geslaagd te doen waar al zijn voorgangers niet in geslaagd zijn. Door koppig te zijn, is hij de baas bij PSG geworden.

De trainers die hem voorafgingen, hadden niet genoeg persoonlijkheid om het hoofd te bieden aan sterren als Messi, Neymar en Mbappé. Die bepaalden eigenlijk alles, liepen binnen bij Al-Khelaïfi als ze hun zin niet kregen. Dat was onwerkbaar.

Maar Luis Enrique heeft - ook door wat hij heeft meegemaakt in zijn leven - de onafhankelijkheid om zijn wil door te drijven. Want als dat niet gebeurt, vertrekt hij gewoon.

Bij PSG hebben ze na al die teleurstellingen dan toch het licht gezien en gezegd: oké, we volgen hem.

Er was ook een mooi eerbetoon van de fans aan het overleden dochtertje van Luis Enrique. Die symbiose tussen supporters en coach maakt het helemaal af.

Vandaag krijgt hij dan ook een 10/10 in L'Equipe, maar als je even grasduint in eerdere artikels die over hem verschenen zijn in de pers ... Hij was bijvoorbeeld een oelewapper eerste klas, omdat hij had aangedurfd om Dembélé thuis te laten voor de match tegen Arsenal, omdat hij zich ongedisciplineerd had gedragen.

PSG verloor die match en wat ze toen allemaal over Luis Enrique hebben geschreven ... Maar intussen hebben ze hun kar gekeerd in de pers en is alles vergeten. Luis Enrique is zo de opvolger van Raymond Goethals, 32 jaar na de CL-winst van Marseille.

Je mag van Real Madrid verwachten dat ze er de komende jaren weer zullen staan in de Champions League. Onder Xabi Alonso zal er een omslag komen. Mbappé mag op zijn twee oren slapen: hij zal ook wel eens de CL winnen.

Ook de clubs uit Engeland zullen de komende jaren nog altijd blijven meespelen, maar toch lijkt dit PSG - zeker gezien de gemiddelde leeftijd - een elftal dat de komende jaren een constante zal zijn aan de Europese top.

Het zal wellicht niet altijd de finale van de Champions League spelen, maar het zal er wel altijd bij zijn. Die stap hebben ze dit jaar gezet.

Peter Vandenbempt